孩童
词语解释
孩童[ hái tóng ]
⒈ 孩子。
英child;
引证解释
⒈ 幼儿;儿童。
引《国语·吴语》:“昔吾先王,世有辅弼之臣,以能遂疑计恶,以不陷於大难。今王播弃黎老,而孩童焉比谋,曰:‘余令而不违。’”
《后汉书·皇后纪序》:“东京 皇统屡絶,权归女主……贪孩童以久其政,抑贤明以专其威。”
唐 韩愈 《岳阳楼别窦司直》诗:“主人孩童旧,握手乍忻悵。怜我窜逐归,相见得无恙。”
《西游补》第五回:“便是三尺孩童,也知 虞美人 能词善赋之才。”
杜鹏程 《保卫延安》第二章:“那里有他孩童时期熟识的景物,跟形成他最初认识人生的种种事情。”
国语辞典
孩童[ hái tóng ]
⒈ 小孩、儿童。
引《西游补·第五回》:「便是三尺孩童,也知虞美人是能词善赋之才。」
英语child
德语Kinder (S)
法语enfant, gosse
分字解释
※ "孩童"的意思解释、孩童是什么意思由太极之巅国学网汉语词典查词提供。
相关词语
- tóng shēng童声
- hái zǐ孩子
- mèn dǎ hái闷打孩
- dāi dǎ hái呆打孩
- nán hái男孩
- nǚ hái女孩
- ér tóng儿童
- tóng nián童年
- qīng tóng青童
- hái tí孩提
- tóng yá童牙
- tóng niú童牛
- zhì tóng稚童
- mǎ tóng马童
- ān tóng安童
- tóng nán童男
- tóng shēng童生
- guó jì ér tóng jié国际儿童节
- tóng yán童颜
- tóng diān童颠
- xiǎo hái zǐ小孩子
- shān tóng山童
- tóng shān zhuó zhuó童山濯濯
- tóu tóng chǐ huò头童齿豁
- jié tóng结童
- sān shí nián lǎo niáng dǎo bēng hái ér三十年老娘倒绷孩儿
- hái zǐ huà孩子话
- yīng hái婴孩
- láng hái狼孩
- xuè hái血孩
- tóng zǐ shì童子试
- líng tóng灵童