白苹
词语解释
白苹[ bái píng ]
⒈ 亦作“白萍”。
⒉ 水中浮草。
引证解释
⒈ 亦作“白萍”。水中浮草。
引南朝 宋 鲍照 《送别王宣城》诗:“既逢青春献,復值白苹生。”
唐 杜甫 《丽人行》:“杨花雪落覆白苹,青鸟飞去衔红巾。”
五代 齐己 《放鹭鸶》诗:“白萍红蓼碧江涯,日暖双双立睡时。”
《红楼梦》第一〇八回:“鸳鸯 下手的就是 湘云,便道:‘白萍吟尽 楚 江秋。’”
国语辞典
白苹[ bái pín ]
⒈ 植物名。苹科苹属,多年生水草。根茎在泥中横生,由节生根。裸叶浮于水面,分裂为田字状,小叶扇形。夏秋之交,叶柄基部侧生一小枝,结有褐色球形的子囊果二至三枚。多生于池沼、水田等水湿地。
分字解释
※ "白苹"的意思解释、白苹是什么意思由太极之巅国学网汉语词典查词提供。
相关词语
- shí píng食苹
- bái yī shì白衣士
- duì bái对白
- bái jiǔ白酒
- bái gān ér白干儿
- bái chī白痴
- hēi bái黑白
- bái yì guān白衣冠
- shí lǐ bái时里白
- biǎo bái表白
- bái hǔ白虎
- bái jīn白金
- bái shí白食
- bái fà cāng cāng白发苍苍
- bái mín guó白民国
- bái yī rén白衣人
- bái sè huā白色花
- bái yī dào白衣道
- bái yī huì白衣会
- bái yī xiāng白衣相
- bái tiān白天
- bái shēn rén白身人
- bái bái白白
- bái yī白衣
- bái tǔ fěn白土粉
- bái diào tóng xīn白藋同心
- bái máng máng白茫茫
- bái cǎo huáng yún白草黄云
- bái yī jiǔ白衣酒
- bái dǎ白打
- bái qián白干
- bái mù ěr白木耳