《题桐庐孙盘谷中峰先生兄弟墓铭卷后》拼音版

明代唐之淳

tóngsūnpánzhōngfēngxiānshēngxiōngmíngjuǎnhòu--tángzhīchún

pánxiānshēngxiánshūèyíngyíngzhàoyánshìsòngshìyuánshūjiāgàn

ménxúnxúnjiǎngdàoóshīhuàxiāngbáiyúnyuánshàngsǎoyānxiátóngjūnshānzhōngyǒu鹿

dāngshílǎoshǔqiándàilóngtóubǐngjūnzhóuxiānshēngxièbìngwánggōngfāngshǒuzàiláiliúxiāng

xiōngxīnshìxiàngshuídiàotáicāngcāngjiāngshuǐ绿bǎinián寿shòukǎocuīdòngliángshuāngzhǒngqīngcōngyīnsōngzhú

yōuguāngqiánshuísuǒxiěqiānbiǎomáimíng耀yàozhūróngmíngguòyǎnděngliúdiànjiérényǒu

hòuláisūnziduōxiándàijīngchútiánshāndàojīnguòzhěyǎnggāofēngcǎobēiwénzàisān

唐之淳简介

唐代·唐之淳的简介

(1350—1401)明浙江山阴人,名愚士,以字行。唐肃子。建文二年,以方孝孺荐,为翰林侍读,与孝孺俱领修书事。旋卒。有《唐愚士诗》。

...〔 ► 唐之淳的诗(312篇)